حذر از عشق ندانم،نتوانم!

 

بی تو،مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم،     همه تن چشم شدم خیره به دنبال توگشتم،                   شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم،شدم آن عاشق دیوانه که بودم.           

یادم آید: تو به من گفتی:ـ((ازاین عشق  حذر کن!لحظه ای چند بر این آب نظر کن،           آب آیینه ی عشق گذران است،تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است٬باش فردا،که دلت با دگران است!تا فراموش کنی،          چندی از این شهر سفر کن!))

باتو گفتم:((حذر از عشق!ـ ندانم سفر از پیش تو،هرگزنتوانم،نتوانم!

                                                                 روز اول، که دل به تمنای تو پر زد چون کبوتر،لب بام تو نشستم تو به من سنگ زدی،من نه رمیدم،نه گسستم...))

باز گفتم که:((تو صیادی ومن آهوی دشتم         تا به دام تو در افتم همه جا گشتم و گشتم،!))